از این پس پیتر پارکر دیگر آن «پسر خوب» همیشگی در دنیای مارول نخواهد بود. دوران مرد عنکبوتی در دنیای سینمایی مارول وارد مرحله ای تازه و چشمگیر شده است؛ نشانه ای از پایان برداشت طولانی مدتی که از این قهرمان نمادین وجود داشت.
از زمانی که تام هالند در فیلم Captain America: Civil War (2016) برای نخستین بار در نقش مرد عنکبوتی ظاهر شد، او به یکی از چهره های محوری دنیای مارول تبدیل شد و در سه فیلم مستقل بازی کرد.
هرچند هالند همچنان ستاره ی اصلی مجموعه است و فیلم چهارم او برای سال ۲۰۲۶ برنامه ریزی شده، اما استودیو مارول در حال بررسی مسیرهای تازه و جسورانه ای برای این شخصیت است به ویژه در پروژه های Disney+ که فضای آنها از حالت خانوادگی و شاد همیشگی فاصله گرفته است.
برای نخستین بار در تاریخ استودیو مارول، مرد عنکبوتی وارد قلمرو رسمی رده‌بندی سنی بزرگسالان (TV-MA) شده است، نقطه ی پایانی بر دوران طولانی او به عنوان یک قهرمان صرفاً خانوادگی. تمام حضورهای پیشین او، از سه‌گانه ی جان واتس و فیلم های Avengers گرفته تا Captain America: Civil War، دارای رده بندی PG-13 بودند، و حتی انیمیشن Your Friendly Neighborhood Spider-Man نیز تنها TV-PG محسوب می‌شد.
برای مطالعه ی جدیدترین مقالات سینمایی همراه ببینیم باشید.
اما همه‌چیز با فصل اول Marvel Zombies در دیزنی پلاس تغییر کرد؛ جایی که مرد عنکبوتی در داستانی خونین تر و تاریک تر حضور یافت، روایتی چهاربخشی که سرنوشت اسپایدی را در هاله ای از ابهام گذاشت.
این تغییر، آغازگر عصری تازه برای مرد عنکبوتی در دنیای مارول است؛ عصری که ممکن است در فصل دوم ادامه یابد، اگر استودیو مارول تصمیم به ساخت قسمت های بیشتری بگیرد.
در طول این فصل چهارقسمتی، پیتر پارکر (با صداپیشگی هادسون تیمز) در کنار کمالا خان (ایمان ولانی)، شانگ‌چی (سیمو لیو)، بلک پنتر (آجاکا کولمن) و دیگران جنگید تا در برابر ارتش مردگان گرسنه ی واندا ماکسیموف (الیزابت اولسن) مقاومت کنند.
در کنار شوخ طبعی های همیشگی اش هنگام نبرد، مرد عنکبوتی در این قسمت دیده می‌شود که با تارهایش از میان انبوهی از زامبی ها عبور می‌کند، بدن ها را تکه تکه می‌سازد و حتی برای زنده ماندن، سر دشمنانش را از بدن جدا می‌کند.
تصاویر این قسمت ترکیبی بود از سبک انیمیشن براق و درخشان سری What If…? و عناصر ترس بدنی (Body Horror)، فاصله ای بسیار زیاد از تصویر «قهرمان محله ی دوست داشتنی» که تماشاگران به آن عادت کرده بودند.
این لحظات به ویژه شوکه کننده بودند، زیرا مرد عنکبوتی را نه به عنوان نوجوان آرمان گرایی که می‌خواهد همه را نجات دهد، بلکه به عنوان بازمانده ای سخت‌جان به تصویر می‌کشیدند که ناچار است بدون تردید برای بقا (زامبی ها را) بکشد.
در حالی که شخصیت هایی مانند شانگ‌چی و راکت راکون سرنوشت های وحشتناکی را روی پرده تجربه کردند، مرد عنکبوتی با تمام توان در برابر موج های بی‌پایان مردگان متحرک می‌جنگید تا سرانجام به لحظه ای واقعاً ترسناک برسد.
در اوج داستان، واسپ (با بازی اِوَنجِلین لیلی) که به زامبی تبدیل شده بود، او را گرفت و به سمت آرواره های گشوده‌اش بالا برد، گویی تنها چند ثانیه با بلعیده شدنش فاصله داشت.
برخلاف دیگر شخصیتها که مرگشان با جزئیات ترسناک و آشکار به تصویر کشیده شد، دوربین پیش از آنکه سرنوشت مرد عنکبوتی نشان داده شود، صحنه را قطع کرد.
این ابهام بلافاصله موجی از گمانه زنی ها را برانگیخت. اگر سازندگان قصد داشتند مرد عنکبوتی SpiderMan را بکشند، بدون شک مانند دیگر شخصیت ها، صحنه ی مرگ او را به طور کامل نشان می‌دادند. اما با رها کردن سرنوشت نهایی اش در هاله ای از ابهام، به نظر می‌رسد مارول عمداً اشاره کرده باشد که پیتر زنده مانده و داستان او برای زمانی دیگر ادامه خواهد یافت.
فینال این مجموعه، بیش از پیش بر ابهام تأکید داشت؛ مرز میان واقعیت کمالا و خیال را درهم آمیخت و تماشاگران را در این تردید رها کرد که چه چیز واقعی بود، چه چیز توهم، و چه کسی واقعاً زنده مانده است.
چه پیتر از چنگ واسپ گریخته باشد و چه سرانجام تسلیم آخرالزمان زامبی ها شده باشد، یک نکته روشن است: Marvel Zombies قالب خانوادگی و ملایم نسخه‌ی MCU از مرد عنکبوتی را درهم شکست و دریچه ای به سوی چهره ای تاریکتر از این شخصیت گشود.
دوران تاریک مرد عنکبوتی
احتمال این‌که فیلم های لایو اکشن مرد عنکبوتی رده بندی سنی بزرگسالان (R) بگیرند، بسیار کم است؛ به ویژه زیر نظر دیزنی، که تازه در سال ۲۰۲۴ با فیلم Deadpool & Wolverine این مرز را شکست.
فکر دیدن تام هالند در نقش پیتر پارکر در یک فیلم مرد عنکبوتی با رده بندی R شوکه کننده خواهد بود، حتی با وجود این که شرکت سونی نسخه های تیره تری مانند Kraven the Hunter (که البته شکست سنگینی خورد) را ساخته است.
با این حال، مسیر مرد عنکبوتی در دنیای سینمایی مارول به تدریج تاریک تر شده است. Spider-Man: No Way Home بی‌تردید غم‌انگیزترین قسمت این مجموعه تا امروز بود، فیلمی که گروهی از دشمنان قدیمی را گرد هم آورد، عمه می (ماریساتومه) را کشت، و پیتر ۱ (تام هالند) را تا آستانه‌ی کشتن گرین گابلین (ویلم دفو) پیش برد، پیش از آنکه پیتر ۲ (توبی مگوایر) مانعش شود.
در پایان فیلم، پیتر هالند تصمیم گرفت خود را از حافظه‌ی همه پاک کند؛ تصمیمی که او را کاملاً تنها و منزوی گذاشت. به نظر می‌رسد فیلم Spider-Man: Brand New Day در سال ۲۰۲۶، همین مسیر تلخ و سنگین را ادامه دهد، هرچند انتظار می‌رود همچنان در محدوده‌ی رده‌بندی PG-13 باقی بماند.